Θεομητορική
εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση
της χαρμόσυνης αναγγελίας από τον αρχάγγελο
Γαβριήλ προς
την Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να
γεννήσει τον Υιό του Θεού. Τελείται
στις 25
Μαρτίου.
Σύμφωνα
με τον ευαγγελιστή
Λουκά (α'
26-38), ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου συνέβη
έξι μήνες μετά τη θαυμαστή σύλληψη
του Ιωάννη
του Προδρόμου από
την Ελισάβετ, τη γυναίκα του Ζαχαρία,
όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από
τον Θεό προς την Παρθένο Μαριάμ (Μαρία)
για να της ανακοινώσει ότι θα φέρει στον
κόσμο τον Υιό του Θεού. Εκείνη την
περίοδο, η Μαρία ζούσε στη Ναζαρέτ της
Γαλιλαίας και ήταν μνηστευμένη με τον
ξυλουργό Ιωσήφ. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε
ξαφνικά μπροστά στη Μαρία και της
απηύθυνε τον χαιρετισμό: «Χαίρε
κεχαριτωμένη, ο κύριος μετά σου». Η νεαρή
γυναίκα ήταν λογικό να πανικοβληθεί,
αλλά ο αρχάγγελος την καθησύχασε: «Μη
φοβού Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω
Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη
υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν».
Μόλις
συνήλθε από την ταραχή, η Μαρία γεμάτη
απορία ρώτησε τον αρχάγγελο πώς θα
συλλάβει, αφού δεν γνωρίζει τον άνδρα.
Ο Γαβριήλ της αποκρίθηκε ότι το Άγιο
Πνεύμα θα την καλύψει σαν σύννεφο και
θα ενεργήσει αφανώς και μυστηριωδώς τη
σύλληψη του Υιού του Θεού. Και για να
γίνει πιο πιστευτός επικαλέστηκε τη
θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννου του
Προδρόμου από την Ελισάβετ. Η Μαρία
πείστηκε από τα λόγια του Γαβριήλ («Ιδού
η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα
σου») και ο αρχάγγελος Γαβριήλ «απήλθε».
Η
εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
καθιερώθηκε γύρω στον 4ο αιώνα και μετά
τον ορισμό της εορτής
των Χριστουγέννων στις 25
Δεκεμβρίου.
Ως είναι ευνόητο, μεταξύ των δύο αυτών
εορτών υπάρχει στενή σχέση και έπρεπε
ο εορτασμός του Ευαγγελισμού να
τοποθετηθεί 9 μήνες πριν από τη Γέννηση
του Χριστού, ήτοι στις 25
Μαρτίου.
Το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού
της Θεοτόκου αναφέρεται και στο Κοράνιο,
το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων
(19:16-22), μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς
επιρροής του Μωάμεθ από τη χριστιανική
διδασκαλία.
Το απολυτίκιο του Ευαγγελισμού
Σήμερον
της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον
και
του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις.
Ο
υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται
και
Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται.
Διό
και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν:
Χαίρε
κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.